glayíu del díi

viernes, 3 de enero de 2014

Coses, cosadielles nel paraísu (8).

Toca sofitar la idega de que la televisión ¿pública? asturiana, pusiese l'otru díi una película tornada a l'asturianu. Bona idega, sí señor. Apláudola asgaya dende equí. Prestóme munchu ver la película. Tantu que, anque m'incordiaben pela tableta, ya yeran coses prestoses que falaba con una rapaza, púnxe-y ganes al véla. Ya esu qu'entamó con una torna un poco blanduca. Non protesté res, porque sé lo que ye ponése a poner voz a coses en vídeo, ya esu da abondu trabayu. Poro, según diba avnzando "El rostru impenetrable", cada vegada diba prestándome más. Un aciertu ya una xera perimportante d'un garrapiellu de presones, a les cuales, dende equí, quieu felicitar. Ya pa la RTPA, que non escaezca qu'esa apuesta tuvu ésitu comercial. Sí, ésitu na rempuesta de la xente que s'averó a esfrutar d'un fechu hestóricu. 
Por otru llau, otru fechu hestóricu. La babayada del sieglu. ¿Por quién? Pol que la xente noma presidente de los asturianos. El mudu (porque non fala res). Javier Fernández. Pa mi, préstame más nomálu el "esin pescuezu".  Porque diz munchu más lo caberu q'otres descripciones. Non quieu fardar, pero se daqué sobro'l llinguax corporal. Ya nesti sen, toi acertáu. Presona acomplexada, metida en si mesma... O seya, lo perfechu pa represantar ya defender a un pueblu ¿verdá?. Anque, tamién, hai que resináse, ya que la xente, equí, votólu. Ya asina mos va. Un chancleta, que cuandu tién que rendir cuentes ante los paisanos a los que representa, los asturianos, va y pónse a falar de temes de Cataluña. Tontaes, babayaes. Ye que póngome malu...
Por esu delantre'l rostru impresentable, que ye'l del nuesu presidente,despidóme ya deséovos un bayurosu añu nueu pa toes ya toos, incluyíu el "esin pescuezu"
--------------------------------------------------------------------------------------------------------
Es hora de apoyar la idea de que la televisión ¿pública? asturiana emitiese el otro día una película doblada al asturianu. Buena idea, sí señor. La aplaudo efusivamente desde aquí. Me gustó mucho ver la película. Tanto que, aunque me molestaban algo con la tableta, y eso que eran cosas interesantes que hablaba con una mujer, le puse ganas para verla. Y eso que comenzó con una traducción un poco blanda. No protesté nada, porque conozco lo que es poner voz a un video, y se que eso da bastante trabajo.  Pero, según avanzaba “El rostro impenetrable”, cada vez me iba gustando más. Un acierto y un trabajo muy importante de un grupo de personas, a las cuales, quiero felicitar desde aquí. Y a la RTPA, que no se olvide que ésa apuesta tuvo éxito comercial. Sí, éxito en la respuesta de la gente que se acercó a ver un hecho histórico.
Por otro lado, otro hecho histórico. La payasada del siglo. ¿Por quién? Por el que la gente llama presidente de los asturianos. El mudo (porque no habla). Javier Fernández. Pero a mí me gusta más llamarlo el “sin cuello”. Porque es mucho más acertada que otras descripciones. No es por presumir, pero conozco algo acerca del lenguaje corporal. Y, en este caso, estoy acertado. Persona acomplejada, ensimismada… O sea, lo perfecto para representar y defender a un pueblo ¿verdad? Aunque también hay que aceptar que la gente lo haya votado para ello. Y así nos va. Una persona insignificante que cuando tiene que rendir cuentas ante la gente a la que representa, los asturianos, va y se pone a hablar de asuntos de Cataluña. Tontadas, payasadas. Es que se pone uno enfermo.
Por eso y delante del rostro impresentable, que es nuestro presidente, me despido de vosotros y os deseo un próspero año nuevo, incluido al “sin cuello”


No hay comentarios:

Publicar un comentario